niemand is los verkrijgbaar

Mama, ik verveel me.
Dat kan niet, we zijn net een uur thuis van de speeltuin.
Maar toch verveel ik me, echt heel erg!
Niet zo zeuren, we zijn net twee uur in de speeltuin geweest en nu ga je zelf spelen.
Neeheeeeeee dat kan ik niet, ik ga niet zelf spelen want ik verveel me!
Ik wil er niks meer over horen, naar je kamer nu! 
Nee ik ga niet, ik luister niet naar jou! 

Boos, verdrietig, angstig, teleurgesteld of allemaal tegelijkertijd

Vind je een gesprek zoals dit herkenbaar? Dan heeft jouw kind vast ook last van heftige emoties. En jij als ouder denkt vast weleens: wat te doen als je kind je triggert? Jonge kinderen kunnen emoties zoals boosheid, verdriet, angst of teleurstelling nog niet goed reguleren. Denk maar aan de peuters die gillend op de supermarkt vloer liggen. Maar ook tieners kunnen er wat van. Die raken vaak overspoeld door hun gevoelens of blijven er juist enorm in hangen. Oh en dan zijn er nog talloze volwassenen die het lastig vinden om hun emoties op een rustige manier te uiten omdat ze dat nooit geleerd hebben. 

Het is heel normaal als je kind je triggert

Als je een beetje op mij lijkt dan herken je dat in een gezin emoties elkaar versterken. Je leeft met elkaar samen op beperkte ruimte en bent emotioneel bij elkaar betrokken. Als ik moe thuiskom van mijn werk en ik tref een partner aan die een slechte dag op zijn werk had, alleen kan klagen en zuchten en steunen… oef dan moet ik wel even goed in en uitademen. Om kalm te blijven zonder dat ik me helemaal mee laat slepen in deze bui. Met je kinderen werkt het net zo. Af en toe is je geduld dan helemaal op. Super logisch want ook jij hebt gevoelens. Doordat je als ouder zo sterk met je kind verbonden bent, is dit onvermijdelijk. Ik voorspel dat je kind je kan triggeren op manieren die je – voordat je kinderen had – niet voor mogelijk had gehouden. Hartstikke logisch. 

Al die emoties, wat moet je ermee

Maar niet zo handig. Want of je nou ouder, grootouder, leerkracht, oppas bent of op een andere manier tijd met kinderen doorbrengt: jouw reactie op hun emoties is super belangrijk. Want door die af te kijken leren ze omgaan met hun eigen emoties. En dat is noodzakelijk omdat we allemaal te maken krijgen met tegenslagen. Die horen bij het leven. Kinderen die met de emoties die bij tegenslagen horen kunnen omgaan, zullen zich achteraf snel weer fijn voelen. Heel fijn voor henzelf maar ook wel zo fijn voor de omgeving! 

2 typen emotionele reflexen: ontkennen en overreageren

Als je kind je triggert, reageren volwassenen als een emotionele reflex op drie typen manieren op emoties van kinderen. Omdat we willen dat kinderen gelukkig zijn en zich goed voelen, ontkennen we de emoties van kinderen. Daar horen zinnetjes bij zoals “niet huilen” “het valt wel mee” of “je hoeft niet zo van streek te zijn”. In het voorbeeld gesprek bovenaan deze blog ontkent moeder de gevoelens van haar dochter. De dochter wordt boos en tegendraads en daardoor raakt moeder ook geïrriteerd en steeds bozer. Een tweede manier van reageren is overreageren. Je kind heeft pijn en huilt en jij sprint erheen, heftig geschrokken en moet je tranen inslikken. Ook hier kan je een heftige reactie van je kind verwachten. 

Erkenning erkenning erkenning als je kind je triggert

Wat beter werkt is een derde manier van reageren: het erkennen van emoties. Als je dat doet, dan blijft je kind zelf de baas over z’n eigen gevoelens maar ben jij degene die daar ruimte voor maakt. Je benoemt precies die gevoelens waarvan je niet zou willen dat je kind die heeft. Je neemt je kind en zijn emoties serieus. Het erkennen gaat in plaats van heftige reacties juist rust opleveren. Als je kind je triggert, dan had de moeder in het voorbeeldgesprek kunnen zeggen: “Je verveelt je? Dat is geen fijn gevoel, je wil je helemaal niet vervelen natuurlijk. En toch doe je het. Jeetje wat moet je daar dan mee hè”. Ik voorspel dat het gesprek rustiger en prettiger zou zijn geweest. Ook zonder dat moeder het kind gaat vermaken zodat het zich niet verveelt: het erkennen van gevoelens is iets anders dan je kind z’n zin geven. 

Van emotionele reflex als je kind je triggert naar bewust erkennen

Deze derde manier is voor de meesten van ons geen emotionele reflex maar iets dat we moeten leren. Door ons bewust te worden van alle keren dat we het niet deden. En met vallen en opstaan. En dat is oké. Voor mij was het een proces van jaren. En nog steeds lukt het me niet altijd. Maar ik heb het door en herstel mezelf. En het levert me zoveel liefdevolle momenten met dierbaren op dat het me al die leer-energie helemaal waard is! 

Wil je precies weten hoe jij je kind met erkenning helpt om rustig te worden? Ik schreef er een super praktische tip over in mijn e-book ‘van eindeloos strijd naar rust en begrip’. 

Heeft jouw kind last van heftige emoties? En reageer jij vaker dan je lief is vanuit je emotionele reflex dan vanuit erkenning? Ik kan je helpen om je bewust te worden van jullie interactie en ervoor zorgen dat die weer rustig, vol begrip en liefde wordt. Plan een gratis kennismaking in of contact me voor een coachingtraject op maat voor jou en je kind. Voel je welkom!