Je grenzen stellen met de IK-boodschap is aan de relatie met je kind werken
In elk gezin – met of zonder kinderen – is wel eens ruzie of onenigheid. Niet gek want bij het dicht op elkaar wonen & leven hoort het verkennen van grenzen. Van jezelf en van de ander. Iedereen die kinderen opvoedt zal herkennen dat het stellen van grenzen daarin essentieel is. Door grenzen stellen met de IK-boodschap creëer je duidelijkheid voor je kind. Ook ontwikkelt ie door het omgaan met grenzen zelfcontrole; een super nuttige vaardigheid. Maar HOE stel je zo’n grens, zonder dat het op boosheid en ruzie uitdraait…?
Stel jezelf eens centraal: ga voor grenzen stellen met de IK-boodschap
Wat helpt, is om op het moment dat JIJ een grens stelt, JEZELF ook centraal te stellen. Daarmee bedoel ik dat je vanuit jezelf spreekt. Dat is gemakkelijker gezegd dan gedaan, omdat we zo gewend zijn om grenzen te stellen in de vorm van een bevel. Maar niemand krijgt graag opgedragen wat ie moet doen, volwassenen niet en kinderen ook niet. Stel nou je wil dat je tiener zijn vieze was in de wasmand doet. Dan beveel je niet zomaar om de was in de wasmand te doen want dat levert een dikke vette ‘nee’ op. Probeer in plaats daarvan eens: ‘Ik doe over een uur de witte was in de wasmachine en wil die van jou er ook in hebben omdat ik het voor het milieu belangrijk vind om een volle wasmachine te draaien’. Ik voorspel dat je kind je op deze manier beter begrijpt. En dat maakt de kans groter dat ie het ook doet.
Empathische aanpak, altijd…?!
Soms weet je het allemaal even niet meer. Je bent moe. Weet zelf niet eens meer precies waar je grens ook alweer lag. Ook dat kun je vertellen aan je kinderen: ‘Ik ga even naar mijn kamer om rustig te worden en na te denken hoe we dit kunnen aanpakken, want als jullie zo gillen kan ik mijn eigen gedachten niet horen’. Dan trek je je terug totdat je je grens weer voelt en ‘m ook kan communiceren aan de rest van je gezin. Wat hierbij heel helpend is, is om je te realiseren dat je kind geen project is dat je af wilt vinken, maar een persoon met wie je voor de rest van je leven graag goed zou willen opschieten. Waar je constant aan moet werken, is niet aan je kind maar aan de relatie met je kind.
Hoe streng moet je grenzen stellen met de IK-boodschap
Er zijn drie manieren waarop volwassenen kinderen proberen te sturen: door streng zijn, laks zijn of samenwerken. Ik raad alle ouders aan om voor de laatste aanpak te gaan, waarbij jullie samen een oplossing zoeken voor het probleem. Waarom ik die aanraad? Omdat je door de gevoelens van je kind serieus te nemen, je kind leert om rekening te houden met anderen. Zo voed je een empathisch mens op. Heeft je tiener zich na schooltijd in de nesten gewerkt, zeg dan niet: ‘je bent niet te vertrouwen dus ik geef je huisarrest’ maar probeer ‘ik ben teleurgesteld in je en wil dat je de komende weken na school naar huis komt, want ik moet even bekomen en wil je in mijn buurt’.
Grenzen stellen met de IK-boodschap gaat weleens mis
Ook in het stellen van grenzen gaat er weleens iets mis. Dan heb je door je eigen vermoeidheid je grens niet goed aan kunnen geven, gaat je kind eroverheen en dat maakt jou vervolgens boos en onredelijk streng. Dan ga je de mist in. Maar dat is niet erg want onvermijdelijk. Want je grens stellen, dat is aan de relatie werken. En in iedere belangrijk relatie zijn moeilijkheden onvermijdelijk. Wat je dan nodig hebt, is de vaardigheid om aan je kinderen te kunnen toegeven dat je het fout had.
Fouten toegeven is essentieel
Als je je fouten kan toegeven als ouder – direct of pas later – dan heb je de grootste impact op de eigenwaarde van je kind. En als je kind een gezond gevoel van eigenwaarde heeft, dan zal ie gelukkig zijn. Wil je leren hoe je dat doet? En kan je ook nog wel wat hulp gebruiken in het stellen van grenzen? Weet je welkom!
NB Inspiratie voor deze blog haalde ik uit het werk van mijn grote heldin Philippa Perry, haar boek is een aanrader: het boek waarvan je wilde dat je ouders het hadden gelezen (en je kinderen blij zijn dat jij het doet).