Het gebeurt me heel vaak. En ik ben er blij om: een introvert kind

Kinderen die worden aangemeld door ouders die in de war zijn en zich grote zorgen maken. Kinderen horen blij en vrij te zijn, te spelen en te ontdekken zo vertellen zij me. Maar die van hen is eerder terughoudend. Kijkt liever toe hoe anderen bezig zijn. En de leerkrachten die hebben ook al aangegeven dat ze het frappant vinden hoe dit kind het ene moment honderduit praat en het andere moment stil is. Alle volwassenen vinden het maar wat lastig om te achterhalen wat er in z’n hoofd en lijf aan de hand is. 

Dat klinkt als… een introvert kind

Ik houd niet van labelen. Maar dit klinkt als een introvert kind. Dat opgroeit met ouders die niet zo waren zoals toen ze opgroeiden. Niet zo gek dat je je dan zorgen maakt om je kind. Want diens gedrag – het liefst alleen op zijn kamer spelen, maar één of maximaal twee goede vriendjes hebben, niet graag gaan logeren bij familie – herken je absoluut niet bij jezelf. Je gaat twijfelen over of je kind sociaal en emotioneel wel helemaal in orde is. Of ie niet te angstig is? Of ie zich niet te vaak terugtrekt en zich daardoor sociaal gezien ongezond ontwikkelt? Hoe moet dat dan straks in de puberteit, als vriendschappen súper belangrijk zijn en mijn kind er geen heeft…? 

Goed nieuws

Het goede nieuws is: met jouw introverte kind is alles in orde. Samen met een derde van de volwassenen en kinderen in de wereld, geeft ie de voorkeur aan luisteren in plaats van praten. Verzint ie wel nieuwe ideeën maar wacht liever af tot anderen op de zeepkist klimmen om die te delen. Kan ie enorm opzien tegen kinderfeestjes. En is het dus geen kwestie van ‘zet je er dan maar overheen’. Want dat kán ie dus niet. Introvert zijn is onderdeel van zijn temperament. En dat temperament is een kwestie van biologie. Daarmee bedoel ik dat we allemaal geboren worden met een gedragsstijl waar we weinig aan kunnen veranderen. Over temperament schreef ik eerder al eens een uitgebreide post die je hier terug kan lezen. Hij kan wel naar het feestje, maar op zijn eigen manier en niet door zich ‘er dan maar overheen te zetten’.

Hoe werkt het van binnen bij het introverte kind

Super belangrijk om te weten, is dat een introvert kind zijn niet hetzelfde is als een verlegen grijze muis zijn. Introvert gaat over hoe jij je energie als mens bijvult. Doe je dat van binnenuit? Dan ben je aan de introverte kant. Ben jij iemand die zich oplaadt door prikkels van buitenaf? Dan ben je aan de extraverte kant. Als je een introvert kind bent, dan ben je waarschijnlijk meer geïnteresseerd in de diepte dan in de breedte. Liever van een paar onderwerpen héél veel weten dan van alles een beetje. Introverte kinderen zijn vaak eigenzinnig, hebben geen zin om zich te conformeren aan de populaire kinderen in de klas waar ze niet eens bij (willen) horen. Dat kan lastig zijn als ouder: een kind dat heel goed weet wat ie wil en graag zijn eigen zin doet. 

Oh en heel belangrijk: bijna niemand van ons is enorm introvert of enorm extravert, de meesten herkennen zich in beide maar in de ene net ietsje meer. 

Mijn hulp aan ouders van een introvert kind

Aan ouders die met deze aanmelding bij me komen, leg ik van alles uit over introvert zijn. Dat helpt alvast om het gedrag van hun kind te snappen. Ook gaan we op zoek naar de kwaliteiten die dit introverte kind heeft. En zo komen we bij: wat kan je als ouder in de opvoeding doen om die kwaliteiten te koesteren. Hieronder deel ik vier van mijn meest gegeven super praktische tips voor ouders met introverte kinderen. Allemaal hartstikke goed toe te passen in de drukke tijd waarin we zitten, met Sinterklaas in het land en Kerst over een week of drie. 

Vier super praktische tips:

tip 1: introduceer

Dikke kans dat jouw introverte kind zich overweldigd voelt in omgevingen waar veel mensen bij elkaar zijn. Wat helpt, is om dan bewust bezig te zijn met introduceren. Dat doe je onder meer door  vroeg op de plaats van bestemming – Pakjesavond op het werk of Kerstontbijt met familie – te zijn zodat je kind de ruimte leert kennen. Zo kunnen jullie alles even samen observeren. Ook belangrijk: van te voren bespreek je met je kind waar jullie heen gaan, wie er allemaal zijn, wat er gaat gebeuren, wat voor gevoelens daarbij horen (hier leef je je dus in je kind in). Je kunt in de auto erheen nog even ook oefenen met wat voor dingen je kind kan zeggen tegen familie die ie lang niet gezien heeft of tegen de kinderen van je collega’s die ook hun pakjes gaan ontvangen. Kortom: ga ervoor met introduceren van te voren en op het moment zelf, maar ga wél. 

tip 2: wijk af van tradities

Het is even slikken misschien, maar het gaat je leven met je introverte kind stukken gemakkelijker maken als je af durft te wijken van (familie)tradities. Een voorbeeld is het zetten van de schoen naast de kachel. Omdat jullie dat nu eenmaal altijd doen. Dat kan spanning geven bij je kind, omdat ie doordenkt: er is helemaal geen schoorsteen dus hoe kan de Sint dan ooit bij mijn schoen komen…? Het resultaat kan zijn dat je kind wakker ligt, ligt te piekeren in bed. Vraag dan: op welke plek denk jij dat Sint er goed bij kan? Dat geeft grip op de situatie en op eventuele angsten en de meeste kinderen kunnen uitstekend aangeven wat ze willen. 

tip 3: doseer

En in hoeverre mag jouw kind een pauze nemen van zoiets als het familie kerstdiner? Waar extraverte mensen energie krijgen van sociale activiteiten waaronder kerst, worden introverte types juist uitgehold door drukte. Laat je kind – als ie daar behoefte aan heeft – dus rustig in een ander deel van de kamer zitten, of zelfs helemaal in een andere ruimte zoals de eigen kamer of de tuin. Als ie dat doet precies op het moment dat de familie iets anders verwacht, geldt: deze me-time is niet persoonlijk. Het gaat allemaal niet over jou of jullie. Laat je niet kwetsen daardoor want als je kind opgeladen is komt ie vrolijk vanzelf weer naar jou en jullie familie toe. Handig: vertel ook aan je familie over je introverte kind. Sommige familieleden gaan er vanuit dat je kind niet geïnteresseerd in ze is, of misschien wel arrogant. Vertel ze dus over de belevingswereld van je kind en waar ie mee geholpen is. 

tip 4: zorg ervoor dat je introverte kind zich gehoord voelt

Introverte kinderen hebben de neiging om problemen intern op te slaan en van binnen gaan zo ook proberen om die problemen op te lossen. Je zou kunnen zeggen dat introverte kinderen vooral ‘intern’ leven en als je intern leeft kan je geïsoleerd raken en verdwalen in je eigen hoofd en lijf. Dat betekent dat jouw kind niet met je kan praten over een moeilijke situatie; stress om het zetten van de schoen of gedoe met een neefje tijdens het familie kerstdiner. En dat ze niet om hulp vragen betekent niet dat ze niet geholpen kunnen worden met wat volwassen begeleiding. Stel vragen dus. En luister. Zonder te wroeten. Gebruik nieuwsgierigheidsvragen (één van de drie super praktische tips in mijn e-book)! Zo trek je als luisterende en reflecterende volwassene eruit wat erin zit.

Met jouw hulp leert je introverte kind wie hij zelf is

Kinderen die meer introvert dan extravert zijn, hebben geen volwassenen om zich heen nodig die hun introversie bestrijden. Ze hebben mensen om zich heen nodig die samen met hen onderzoeken hoe ze hun passies, kwaliteiten en talenten kunnen benutten. Met een nadruk op de winst en niet op het verlies. Kortom: volwassenen die het temperament van het introverte kind vieren!