HELP! MIJN KIND WIL NIET NAAR DE KINDERCOACH

Kinderen die bij Kinderpraktijk MIES komen, zitten daar niet van de ene op de andere dag. Ouders zijn vaak al een hele tijd bezig. Met het zoeken naar dé oplossing. Door boeken te lezen of door andere ouders om advies te vragen. Of door erover te piekeren, bij voorkeur in de nacht. En dan is het moment daar dat deze dappere ouders het gevoel van schaamte & falen voor lief nemen en om hulp vragen. Het intakegesprek met me voeren waarin we boze plannen maken voor speelse, creatieve & intensieve sessies met hun kind. 

Help! Het kind wil helemaal niet naar een kindercoach!

Ik zie ze vaker wel dan niet: kinderen die de eerste (paar) keer met grote onwil mijn praktijk binnen lopen. In dit artikel deel ik mijn ervaringen met zulke onwillige kinderen & laat je zien hoe ik ervoor zorg dat er altijd een moment komt waarop ze – net als het meisje van de quote hierboven – door hebben: hier heb ik iets aan, het is hier leuk en het helpt me. 

Niemand begrijpt mij

Als jouw kind in de negenjaarsfase zit dan is de kans groot dat ie met enige regelmaat roept “je begrijpt me toch niet”. En ik voorspel dat jij als ouder ‘het’ inderdaad niet begrijpt want er gebeurt zoveel bij je kind en het gebeurt allemaal van binnen. Je kind begrijpt ondertussen vooral zichzelf niet dus hoe kan jij er dan nog iets van maken?! Ondertussen trekt je negenjarige de conclusie dat – omdat jij ‘m niet begrijpt – alle volwassenen er niks van snappen en ‘m al zeker niet verder kunnen helpen. En dan kom jij aanzetten met een kindercoach. Je kind denkt: ‘ah een kindercoach, da’s nóg een volwassene die me niet snapt. Daar zit ik dus écht niet te wachten’.
 

Wat ie nog niet weet

Wat je kind in die eerste sessie nog niet weet, is hoe goed ik erin ben om erachter te komen wat er nou precies aan de hand is. Het is een puzzel, maar hij is op te lossen. Ik weet precies welke vragen ik kan stellen. Vragen die niet alleen doelgericht zijn maar je kind tegelijkertijd sterker maken. Want de oorzaak van je niet begrepen voelen, zit ‘m in dat je jezelf niet begrijpt. En als je jezelf niet begrijpt dan verlies je de grip. En zonder grip voel je je zwak. Dus stel ik vragen die ‘m alleen al door het nadenken erover – want een antwoord verwacht ik heus niet direct – steviger maken. En dan stel ik die vragen ook nog eens niet van achter mijn bureautje, maar al strijdend in een ridderlijk zwaardgevecht. Al weg duikend voor de nerfs die op me afgeschoten worden. Of tijdens een fanatiek potje HalliGalli. Dus wordt ie sterker terwijl we plezier maken! 

Ik wil niks

En dan zijn er nog de “niks” en “ik weet niet” kinderen. Ook die hebben een vol hoofd en veelste veel te voelen. Maar waar de kinderen die “niemand begrijpt mij” roepen nog iets laten zien van de verwarring in hun binnenste, blijft het bij deze kinderen zo’n beetje stil. Je stelt ze als ouder allerlei vragen, over hoe ze zich voelen, wat ze willen enzovoorts. En de antwoorden wisselen af van ‘niks’ tot ‘weet ik niet’. Deze kinderen hebben ook helemaal geen probleem. Er is ‘niks’ en ze willen ‘niks’. Lastig hoor! 

Waar ie nog niet aan gedacht had

Ik zie ze regelmatig, de ‘ik weet niet’ kinderen. En stem in het begin eigenlijk altijd af. Willen ze niks? Dan doen we toch lekker niks? En weten ze niet wat ze willen? Dan onderzoeken we toch gewoon ‘ik weet niet’ samen? En in de loop van de sessie gooi ik er wat interessante kennis in voor ze. Want Waar de ‘niks’ en ‘weet ik niet’ kinderen nog niet over nagedacht hadden, is dat het zo langzamerhand toch wel een probleem wordt om ‘niks’ te willen. Als je alleen maar ‘niks’ en ‘weet ik niet’ voelt, dan lukt het je niet om achter dingen aan te gaan. En dan krijg je dus ook ‘niks’. Geen vrienden, geen hobby’s, geen plezier, geen geluk. En dat wil geen enkel kind natuurlijk. Deze manier van uitleggen heet met een net woord ‘psycho educatie’ en betekent zoveel als dat ik je kind uitleg hoe dingen werken & wat de bedoeling van dingen is. Omdat mijn coaching uniek is voor ieder kind is ook mijn psycho educatie uniek. Veel kinderen snappen heel goed dat ze in actie moeten komen, maar durven het niet omdat het nieuw is. Dus dan leg ik uit dat wij mensen het spannend vinden om dingen voor het eerst te doen. Omdat we het nog niet eerder deden en geen idee hebben hoe het moet. Met toneel of rollenspel onderzoeken we dan hoe ie tóch in actie kan komen en wat voor hem goed werkt.  

Ik ben niet raar, je bent zelf raar!

En dan zijn er tenslotte nog de kinderen die bedacht hebben dat er alleen kinderen naar kindercoaches gaan die een beetje raar zijn. En dat daar ouders bij horen die het allemaal niet meer weten. En die vervolgens denken ‘als ik zo’n kind ben waarvan de ouders het allemaal niet meer weten, dan moet er wel iets heel erg mis met mij zijn…’ Kleine kans dat je kind vervolgens als een mak schaap mee naar de kindercoach gaat natuurlijk.

Wat ie zo nog niet bekeken had

Wat dan heel handig is voor je kind om te weten, is dat ie heus geen last hoeft te hebben van hetzelfde probleem als waar jij als ouder last van hebt. Jij hebt last van zijn brutaliteit, met om het minste of geringste een grote mond. En van zijn enorme rotzooi én herrie in huis waarbij hij met niemand rekening houdt. Maar hij ziet het – logisch – niet zitten om daarvoor naar een kindercoach te gaan. Wat ie daarentegen wel interessant kan vinden, is om zijn eigen problemen op te lossen. Dikke kans dat zijn problemen (met jou) zijn: mijn ouders luisteren niet naar me en ik mag helemaal mijn eigen ding niet doen. Kijk en dáár kan ik je dus mee helpen! En de manier waarop heeft ie ook helemaal zelf in de hand want hij bepaalt wat we oplossen en hoe we dat doen; met een spel, door te tekenen of heel hard te boksen. En er is haast geen eigengereide negenjarige te verzinnen die dát niet aantrekkelijk vindt: zelf bepalen en zelf oplossen.

Ik weet dat het er van de buitenkant niet altijd zo uitziet, maar een kind in de negenjaarsfase is nieuwsgieriger en leergieriger dan ooit. Dus is dit idealiter dé fase waarin jij je kind (en jezelf) een kindercoach gunt. Zodat ie voordat de woelige puberteit aanbreekt, stevig staat!

Ben je benieuwd wat andere ouders van het coachtraject hebben gevonden? Bekijk dan eens de testimonials.